مؤمنانی مثل سلمان، مقداد، ابوذر و عمار به پیمان شکنان می‌گفتند:
به پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) ایمان بیاورید
ولی سخن پیمان شکنان چیزی نبود جز:
«أنؤمن کما أمن السفهاء»
ولی این را به مؤمنان نمی‌گفتند
جرأت چنین جسارتی را نداشتند
این حرف را به منافقانی از جنس خود
به مردم ساده دل و زود باور
می‌گفتند
و منظورشان از «سفهاء» کسی نبود جز
سلمان و یارانش
همانهایی که دوستی و اطاعت خالصانه خود را نثار علی (علیه السلام) کردند
همانان که پیمان بستند با دوست علی دوست، و با دشمنش دشمن باشند
آنان را سفیه می‌پنداشتند که چرا با دشمنان پیامبر دشمنی می‌کنند
نمی‌ترسند پیامبر برود...
و تنها شوند!
عقل ندارند که به فکر آینده‌ی خود نیستند
اما خدا می‌گوید: «الا إنّهم هم السفهاء ولکن لا یعلمون»
«سفیه خودتانید و خبر ندارید!»
که کمی به پیامبر نمی‌اندیشید تا مثل روز برایتان روشن شود که حقیقتاً «پیامبر» است!
به نبوتش نمی‌اندیشید تا مثل آفتاب عالمتاب برایتان روشن شود که حقیقتاً «علی» باید جانشین او باشد!
شما سفیه بوده‌اید و سفیه مانده‌اید
چرا که هیچ وقت به نشانه‌های خدا و حجت‌های او نیندیشیده‌اید!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تفسیر آیه 13سوره بقره، تفسیر البرهان، به نقل از امام موسی بن جعفر (علیه السلام)، ترجمه و تلخیص
|
هاشمی به قول استادمان: ما با برادران اهل سنت وحدت سیاسی داریم ولی از نظر عقیدتی هیچ نقطه مشترکی نداریم زیرا با انحراف مسیر ولایت حتی معنای توحید هم تغییر پیدا می کند. پس هیچ نقطه مشترکی نمی ماند. نباید وحدت دستاویزی برای پنهان ماندن حقایق تاریخی شود. از دوستان اهل سنتی که پاسخی منطقی و مستدل در ازای پست ها دارند، استقبال می کنیم. |